วิธีการจัดการพื้นผิวแม่พิมพ์เมื่อผลิตผลิตภัณฑ์ซิลิโคนเหลว?

โดยใช้เครื่องมือต่างๆ เช่น กระดาษทราย สายพานทราย และล้อเจียร พื้นผิวของแม่พิมพ์จะถูกขัดเงาจากหยาบไปละเอียด ซึ่งจะช่วยขจัดรอยจากการตัดเฉือน ข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ และปรับปรุงความเรียบเนียนของพื้นผิว

การใช้สารละลายเคมีเพื่อกัดกร่อนพื้นผิวของแม่พิมพ์ ทำให้ส่วนที่ยื่นออกมาเล็กๆ น้อยๆ ละลายได้ก่อน ซึ่งจะทำให้ได้ผลลัพธ์ที่เรียบเนียนและสว่าง การขัดเงาทางเคมีสามารถทำให้ได้พื้นผิวที่ค่อนข้างสม่ำเสมอ แต่ควบคุมได้ยาก

ผ่านกระบวนการอิเล็กโทรไลซิส ส่วนที่ยื่นออกมาเล็กๆ น้อยๆ บนพื้นผิวของแม่พิมพ์จะละลายก่อน ทำให้เกิดการขัดเงา การขัดเงาด้วยไฟฟ้าสามารถทำให้ได้พื้นผิวสำเร็จรูปสูงและปรับปรุงความทนทานต่อการกัดกร่อนของพื้นผิว

การชุบโครเมียมมีความแข็งและความทนทานต่อการสึกหรอสูงมาก ซึ่งสามารถปรับปรุงความทนทานต่อการสึกหรอของพื้นผิวแม่พิมพ์ได้อย่างมาก ในขณะเดียวกันก็มีความทนทานต่อการกัดกร่อนและรูปลักษณ์ที่สวยงาม

การชุบนิกเกิลมีความทนทานต่อการกัดกร่อนและคุณสมบัติในการตกแต่งที่ดี สามารถให้พื้นผิวที่เรียบเนียน และในระดับหนึ่งช่วยเพิ่มความแข็งของแม่พิมพ์

วางแม่พิมพ์ในบรรยากาศที่มีไนโตรเจนและปล่อยให้อะตอมไนโตรเจนแทรกซึมเข้าไปในพื้นผิวของแม่พิมพ์ที่อุณหภูมิหนึ่ง ทำให้เกิดชั้นไนไตรด์ การอบชุบไนไตรด์สามารถปรับปรุงความแข็ง ความทนทานต่อการสึกหรอ ความทนทานต่อการกัดกร่อน และความทนทานต่อความล้าของพื้นผิวแม่พิมพ์ ในขณะที่ยังคงรักษาความแม่นยำของมิติของแม่พิมพ์

ใช้ไอออนเพื่อระดมยิงพื้นผิวของแม่พิมพ์ ทำให้เกิดความร้อนและผ่านการอบชุบไนไตรด์ การอบชุบไนไตรด์ด้วยไอออนมีข้อดีคือความเร็วในการอบชุบไนไตรด์ที่รวดเร็ว คุณภาพของชั้นไนไตรด์ที่ดี และการเสียรูปเล็กน้อย

วัสดุจะถูกสะสมบนพื้นผิวของแม่พิมพ์ผ่านกระบวนการทางกายภาพ ทำให้เกิดการเคลือบที่บางและแข็ง เช่น TiN (ไทเทเนียมไนไตรด์), CrN (โครเมียมไนไตรด์) เป็นต้น การเคลือบ PVD มีความแข็งสูง สัมประสิทธิ์แรงเสียดทานต่ำ ทนทานต่อการกัดกร่อนและการสึกหรอได้ดี ซึ่งสามารถปรับปรุงอายุการใช้งานและคุณภาพพื้นผิวของแม่พิมพ์ได้อย่างมาก

ใช้ปฏิกิริยาเคมีเพื่อสร้างการเคลือบบนพื้นผิวของแม่พิมพ์ เช่น TiC (ไทเทเนียมคาร์ไบด์), Al2O3 (อะลูมิเนียมออกไซด์) เป็นต้น การเคลือบ CVD มีประสิทธิภาพดีเยี่ยม แต่อุณหภูมิในการประมวลผลที่สูงอาจส่งผลกระทบต่อวัสดุพื้นผิวของแม่พิมพ์